मौलश्री लिम्बूको “केस्रा” विन्यासलाई शुभकामना
बाँच्दै रहे धेरै कुरा देख्दै जाँईदो रहेछ। देख्दै मात्र किन ? धेरै कुरा भोग्दै,अनौठो मान्दै,कतै रमाउदै त कतै जिल्ल पर्दै,परिवर्तनका अनेकौ खुड्किला तेकिन पुगीदो रहेछ।
 |
| - लील बहादुर क्षेत्री |
अब पचास कै दशकतिर भनौ पचास वर्ष अघि यथार्थ चित्रणको सिंगो स्वरुपमा एकाध ठाउँ आदर्शको बुट्टा हान्दै नेपाली साहित्यमा बामे सरेको यो बबुरोलाई के थाह;युगमा यत्रो परिवर्तन आउँछ ? र वैचारिक सिद्धान्तमा साहित्य यति द्रुत गतिमा दगुर्छ।लेखन शैली,प्रस्तुतिको ढाँचामा पुरानो परिपाटीलाई धकेलेर नयाँ छरितो,सुहाउँदो बान्कीमा यसरि लोभ लाग्दो पाराले उभिन आउँछ जसले गर्दा हामीलाई त्यता नचियाई धरै छैन।चियाउदा आँखा तिर्मिराउछन् ;मस्तिष्क खलबलिन्छ अनि पछि विस्तारै केस्रा छोडिन्दै जाँदा निकै रसिलो अर्कै स्वाद थपिएको अनुभव हुन्छ र हामी त्यता आकर्षित हुन्छौ।
आज यो अद्भुत युगको विभिन्न सञ्चार माध्यम इन्टरनेट,ईमेल,फेसबूक,डिजिटलका अनेकौ प्रकरण आदि जसले निमेष भरमै सारा विश्वमा फैलावट ल्याउँछ।कहाँ त चप्लेटी ढुंगामा,भित्तामा,पर्खालमा,धुलौटोमा सन्देश लेखेर प्रचार गरिने हाम्रो साहित्य आज पलभरमै प्रत्येकको धड्कन भित्र घुस्रिन पुग्छ।आज विश्व यति सङ्कुचित हुँदैछ कि हामीले भूगोलमा पढेको गोलो पृथ्वी अब त थिचिएर,किचिएर
